Onzen Billie

Toen we naar hier verhuisden, was onzen Billie -Biel voor de vrienden- de eerste die ons groepje van twee kwam vervoegen.

Biel is de laatste zoon van Flavie, één van de katten van mijn ouders (tevens genoemd naar de oorspronkelijke bewoonster van hun doening). Na Biel werd Flavie gesteriliseerd. En ook onzen Biel kreeg een knipje van de dierendokter. Er zijn al genoeg sukkelaartjes zonder huisje en baasje.

Billie is een beetje een eigenwijs beest, zoals elke kat waarschijnlijk. Sinds de eerste vakantie dat Billie alleen thuis achterbleef, is hij goed gekend in ons gebuurte. Onze kleine profiteur wist zijn gepensioneerden uit te kiezen. Bij de ene een potje melk, bij de andere in de zetel in de veranda. De verhalen die wij hoorden toen we terug thuis kwamen...

Ook met onze directe buren H&N heeft Billie een goede band opgebouwd. Als we op reis zijn, geven zij hem eten. Hij mag -als enige kat- tot in de veranda komen en is volgens gebuur H een uitstekende ongediertebestrijder. Gebuur H zou eens moeten weten dat onzen Biel ook al eens duiven met ringetjes aan onze achterdeur gelegd heeft...

Onzen Biel weet dat hij van ons pluimvee af moet blijven, wat hij gelukkig ook doet. Van tijd tot tijd moet hij echter zijn mannelijkheid bewijzen. Dan vinden we vanalles op de mat aan de achterdeur. Zijn grootste prooi was een volwassen mannetjeseend. We vermoeden dat hij het dode beest gevonden heeft en er eens mee wou scoren. In de fond is onzen Billie een luie kat.

We waren zeer close met onzen Biel maar toen Eddie (Ed voor de vrienden - onzen border collie) in ons leven kwam, was de liefde langs Biels kant grotendeels over.

De eerste ontmoeting tussen Ed en Biel, op een koude winterdag, verliep als volgt.
Wij vooraan in de tuin met een klein zwartwit mormel. Biel achteraan in de tuin. 'Hoera, de baasjes zijn thuis! Tijd om binnen te gaan nietsdoen en nog meer niets te doen'.
Biel kwam lieflijk aangestoven over het gras, in volle galop, en op dat moment kwam Eddie -toen nog Eddietje- van achter een hoekje. Nog nooit heb ik een kat zo zien alles toesmijten! Vanaf dan was de relatie verzuurd.

Billie ging in hongerstaking. Wij gingen niet plooien. Dat hij er zijne kop bij legde. Na een aantal weken hadden we nog maar een halve kat en werden de premiummerken aangesleurd. Friskies, Whiskas... Ze zijn allemaal de revue gepasseerd en Billie draaide langzaam bij.

Onzen Ed is de braafheid zelve en onzen Biel, tjah, die maakt daar al eens graag misbruik van. Biel is ne lepen. Als Eddie moest blijven liggen, ging Billie er voor paraderen. En wat Eddie niet mag (achter de zetel kruipen en zo), deed Billie des te meer. Uitdagen, mijnheer, dat kan hij goed.
De motten die onzen Eddie gehad heeft van onzen Biel zijn niet te tellen. Eddie incasseerde.

Gelukkig kan ik u meedelen dat de twee heden ten dage best goed overeenkomen. Als ze elkaar 's morgens zien geeft Billie kopkes aan Ed terwijl die met zijn staart staat te zwiepen. Ik heb ons duo ook al eens betrapt toen Billie Eddie aan het tonen was hoe hij een muis moest vangen. Ed keek vol bewondering toe en frette de restjes op die Billie hem had nagelaten. Daarna hebben ze samen 'gespaugen'. Zoiets schept een band.

Vorige week stond onzen Biel 's morgens aan de achterdeur met een levend waterhoentje in zijn muil. Onzen Ed stond er op te kijken zoals een koe op een trein. Billie vond het blijkbaar tof dat het hoentje bougeerde en probeerde weg te lopen als hij het liet vallen. Hij liet het een paar meter lopen en nam het dan opnieuw te grazen. Een wreed spelletje waar ik snel een einde aan maakte. Niet op onzen hof. Het hoentje werd heelhuids terug geplaatst aan de beek en Billie kreeg die dag huisarrest.

En azo maakt ne mens nogal wat mee met zijn katachtigen!