De tuin.

De tuin was er al toen wij hier kwamen.
Hij is lang en smal, klassiek van opbouw en nogal nat. In het midden ligt een groot grasveld en aan de buitenkanten staan planten.

Een groot stuk van de tuin wordt ingenomen door typisch Vlaamse koterij, opgetrokken met bouwoverschotten en afgewerkt met alomgekende Eternit-platen. Wilde wingerd heeft de koterij door de jaren heen bedekt. Groen in de zomer, rood in de herfst. Een mooie plant maar ze hoeft niet de hele tuin in te nemen. Als de koterij verdwijnt, wordt ze tot de orde geroepen.

Helemaal bovenaan de tuin -aan de binnenkort te verbouwen keuken- staan uit de kluiten gewassen blauwe coniferen. Ze  zorgen voor privacy -de buren zitten aan de andere zijde- en verbergen de stokoude mazouttank. Ze hebben hun beste tijd gehad en nemen nogal wat plaats in. De klimop van de buren is er doorheen gegroeid en zit al tot in ons gras. De mazouttank vliegt buiten bij de verbouwing en de afgeleefde coniferen mogen mee.

Voor de residentie van onze trouwe viervoeter Eddie is in het voorjaar een nieuw perkje aangelegd met onder andere lavendel, salie, 2 soorten vlinderstruiken en -mijn favorieten- seringen. Het wemelt er van insecten en vlinders. Leven in de tuin!

  

Voor Eddie's kennel en het nieuwe perkje moest een vuurdoornstruik sneuvelen die de volledige lap grond ingepalmd had en natuurlijk ook goed voorzien was van... wilde wingerd. Een heroïsche strijd werd bij ons uitgevochten! De wingerd steekt nog af en toe de kop op maar zal in dit hoekje toch het onderspit moeten delven.

Aan het einde van de tuin loopt een beek. Vroeger durfde de beek nog wel eens buiten de oevers te treden, maar tegenwoordig doet ze dat niet meer. Toch hebben we vaak wateroverlast. Aangezien de buren van beide kanten allemaal een stukje hoger zitten (hoe zou dat komen?), is het vooral onze tuin die -bij hevige regenval- het water verzamelt. Vroeger stond er gras maar dit heeft de voortdurende overstromingen niet overleefd.  In de zomer scheurt de schrale grond van de droogte. Op sommige plaatsen tiert weelderig onkruid. De bewoners zijn het gewoon.

De bewoners zijn pluimvee. We hebben twee Brandganzen (+ 2 jongen), 5 Indische loopeenden (+ 2 jongen) en 1 Zijdehoentje.
Een tijdje geleden hadden we nog 4 zijdehoentjes, maar na een aantal mysterieuze verdwijningen blijft alleen ons Victorine over. Ze krijgt terug gezelschap binnenkort. Alleen is maar alleen.

Het gras in het eerste deel van de tuin heeft het soms moeilijk (zeker de combinatie zompig gras + Eddie), maar staat nog steeds zijn mannetje. In de toekomst gaan we samenwerken met het water, in plaats van het te bestrijden. Er zijn genoeg planten en bomen die van natte voeten houden.

Mijn favoriete boom is onze berk. Die blijft absoluut.
En hij houdt van water.